Ne güzel yaşadın sen. Doğrulardan kendine biçim verdin. Keskin kenarlarınla ne çok gururlusun. Gerçeklerinin ışığıyla, bıçağın keskin ucu nasıl parlıyorsun.
İnsan göremiyor. Ne çok kesiyor kendisini. Bir nefeslik sözde, bir anlık jestte. Doğrular düşüncelerinde, yoklukların arasında beliriyorlar. Bu sahiplik, bu güven varlığına nasıl da tatlı bir esinti veriyor. Emeklerin boşuna değil. Bunca sıkıntı boşuna çekilmedi. Şimdi tut kendini dünyaya karşı. Bütün yanlışlarını kes…
